Φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που μου χάρισε το αγαπημένο μας πρόγραμμα σπουδών. Η ΔΗΔ!!! Αυτή η πανέμορφη και ουτοπική, ιδίως στο ξεκίνημα των σπουδών, τοποθεσία που μεταφράζεται σε ένα απλό φύλλο χαρτί με έναν τίτλο και δυο-τρεις αραδιασμένες προτάσεις. Για τους περισσότερους από εμάς, η σημασία του θα είναι μοναδική, καθώς πέρα από τις επαγγελματικές προοπτικές που θα μας προσφέρει, θα μας ανταμείψει ηθικά εφόσον θα συγκαταλεγόμαστε ως ισότιμα μέλη στην ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας. Προσωπικά αυτή η ηθική ανταμοιβή, τελικά, δεν έχει καμία σύγκριση με τις υλικές. Έχοντας ήδη 21 από τα 24 μαθήματα στο μουτζουρωμένο από μελάνια σακούλι μου, μπορώ να πω ότι οι εμπειρίες και τα συναισθήματα είναι αμέτρητα και μικτού περιεχομένου.

 

markakis

Σαν να ήταν χθες, θυμάμαι το 2018 και τη μεγάλη απόφαση να συμμετάσχω στο πρόγραμμα χωρίς προηγούμενη ακαδημαϊκή εμπειρία και με πάνω από 15 χρόνια στην πλάτη από την τελευταία φορά που έκατσα στα θρανία. Θα με επιλέξουν; Θα τα καταφέρω; Αξίζει ο κόπος; Τελικά, η απάντηση για μένα σε όλα είναι ναι. Τα άσχημα συναισθήματα και οι δυσκολίες πολλές. Ίσως για αυτό να είναι πιο ευχάριστος ο τερματισμός αφού όλα έχουν το σκοπό τους.

Το ξεκίνημα μού έδειξε ότι η πραγματικότητα είναι στυγερή και αδυσώπητη. Παρόλα αυτά, θεωρώ οι δυσκολίες σε κάνουν πιο δυνατό. ΔΗΔ12!!!! Καμία επαφή με μαθηματικού τύπου μαθήματα… "Καλησπέρα σας, συγγνώμη, κοπήκατε". Ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Οι προσδοκίες μου εξανεμίστηκαν καθώς από τα πρώτα μαθήματα ο δρόμος έμοιαζε ανηφορικός, γεμάτος πόρτες που έπρεπε, όχι απλά να διαβώ, αλλά να τις σπάσω για να τα καταφέρω. Πείσμωσα! Δεν θα τα παρατήσω έτσι εύκολα και η πρώτη μικρή επιτυχία έγινε πραγματικότητα. "Συγχαρητήρια περάσατε"! Ο ήχος έμοιαζε με αγγελική μελωδία στα αυτιά μου. Ίσως να ήταν γραφτό να συμβεί, ίσως όμως να έπρεπε να συμβεί για να φτάσω στο σημείο που βρίσκομαι και να καταφέρω να ανταπεξέλθω στις, ομολογουμένως, πιο δύσκολες θεματικές ενότητες μαθηματικού περιεχομένου που ακολούθησαν.

Έχοντας την εμπειρία της επαναληπτικής, ήρθε σαν αστραπή η είδηση της κατάργησης της επαναληπτικής εξέτασης του χειμερινού εξαμήνου. Μα γιατί; Αλλιώς τα είχαμε συμφωνήσει. Αν ξανακοπώ σε κάποια θεματική πώς θα την ξαναδώσω το καλοκαίρι; Ευτυχώς βέβαια, και ίσως το λέω εκ του ασφαλούς, δεν χρειάστηκε να ξαναμπώ σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά ακόμα και αυτή, η κατά τα άλλα ανεξήγητη για εμένα απόφαση της διοικούσας επιτροπής, δεν στάθηκε εμπόδιο. Το ίδιο το πρόγραμμα μάς έμαθε ότι ζούμε σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον και πρέπει να προσαρμοζόμαστε, οπότε χρησιμοποίησα τα δικά του όπλα για να το αντιμετωπίσω.

Αναπόφευκτα άσχημο και το συναίσθημα της αγωνίας της διαδικασίας των εξετάσεων το οποίο επιβάρυνε η μετατροπή των δια ζώσης σε ηλεκτρονική μορφή λόγω του κλεισίματος των περιφερειακών εξεταστικών κέντρων καταρχάς και της πανδημίας μετέπειτα. Οι περισσότεροι θα πουν "Μα καλά είσαι τρελός; Δεν νιώθεις πιο άνετα στο σπίτι σου παρά σε ένα άχαρο εξεταστικό κέντρο"; Και όμως όχι, γιατί η ζεστασιά των συμφοιτητών υπερκάλυπτε αυτή του σπιτιού και άμβλυνε την ένταση της αγωνίας δίνοντας ζωή στη διαδικασία.

Από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς, τα θετικά συναισθήματα απερίγραπτα. Η επιτυχία στο πρώτο μάθημα, η πρώτη επαναληπτική, οι θεματικές πού έμοιαζαν απόρθητα φρούρια, οι αγωνιώδεις στιγμές με τις χιλιάδες ανανεώσεις στην ιστοσελίδα της πλατφόρμας μέχρι να δούμε τον βαθμό της εργασίας ή κυρίως της τελικής εξέτασης που τις περισσότερες φορές μας έκανε να νιώθουμε ότι κατακτήσαμε τον κόσμο.
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τη δημιουργία του συλλόγου μας. Όλοι το είχαμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να δημιουργηθεί μία φωνή να μας αντιπροσωπεύει.

Όλοι μαζί το κάναμε πραγματικότητα. Και ναι τα καταφέραμε. Είμαστε ο μοναδικός αναγνωρισμένος, από τη διοίκηση του ΕΑΠ, ενεργός σύλλογος. Τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα επιθυμητά, όμως μπορεί κάποιος που δεν εθελοτυφλεί να διακρίνει το φως στην άκρη του τούνελ. Η διοίκηση, η ακαδημαϊκή επιτροπή και ο πρόεδρος της σχολής, παρά τις όποιες διαφορές που προέκυψαν, τις περισσότερες φορές με έκαναν να νιώσω ότι επιζητούσαν την άποψή μας. Οι επόμενοι φοιτητές θα αναλάβετε το χρέος τη συνέχισης αυτού του εγχειρήματος και, γιατί όχι, της επίτευξης καλύτερων αποτελεσμάτων.

Για να μην κουράζω, καθώς θεωρώ ότι μπορώ να γράφω μέρες για τη συγκεκριμένη εμπειρία, φέτος το καλοκαίρι θα έχουμε τους πρώτους πτυχιούχους. Οφείλω να τονίσω το χρέος μας να αναβαθμίσουμε τη δημόσια διοίκηση της χώρας και να εφαρμόσουμε την κατάρτισή μας στην πράξη. Δύσκολο; Ναι. Ακατόρθωτο, όμως, όχι βάζοντας ο καθένας το λιθαράκι του σε αυτή τη προσπάθεια.

graduation image cropped
Για το τέλος κράτησα το καλύτερο από τις εμπειρίες, αφού δεν είχαν σχέση μόνο με τα μαθήματα αλλά κατέληξαν σε διαπροσωπικές σχέσεις. Τι να πρωτοθυμηθώ; Σίγουρα θα λησμονήσω πολλά… Εκείνη τη μικρή παρέα των Κρητικών που ξεκινήσαμε στις Αρχάνες και έχουμε καταλήξει να έχουμε καθημερινή επαφή ακόμη και οικογενειακές σχέσεις, τις αμέτρητες γνωριμίες από κάθε σημείο της Ελλάδος, όπως τους ισχυρούς δεσμούς που έχω αναπτύξει με την παρέα της δυτικής και της βόρειας Ελλάδας, όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ. Κάπως έτσι αύριο θα έχουμε φτάσει στο τέρμα. Να θυμάστε πως η στιγμή δεν περνάει, ο χρόνος περνάει, όλα μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε. Και εύχομαι, πραγματικά από καρδιάς, να αγαπήσετε και να ευχαριστηθείτε τη διαδρομή και το πρόγραμμα, όπως έκανα εγώ και, γιατί όχι, να καταφέρετε να το αναδιοργανώσετε προς το καλύτερο.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ
Αρθρογράφος: ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΑΚΗΣ
Προπτυχιακός Φοιτητής ΔΗΔ ΕΑΠ - Αντιπρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών

2 σχόλια στο άρθρο “Επόμενος σταθμός: Τέρμα!”

  1. Παρασκευή, 04 Φεβρουάριος 2022 23:35
    Δημόσια Διοίκηση# Για μενα οι σπουδές στην τριτοβάθμια όνειρο ζωής! Στο Λύκειο 3τοδεσμιτισσα έμεινα απέξω για λίγα μόρια .Απογοήτευση, θυμος. Μετα ήρθε η οικογένεια ,υποχρεώσεις.. Πάντα όμως μου έλειπε αυτό που δεν κατάφερα τότε. Μια θέση στο Πανεπιστήμιο. .Μεγαλώνοντας και στέλνοντας τα παιδιά μου φοιτητές ,η καρδιά μου φτερούγιζε και το μυαλο μου δεν ησύχαζε.. Ηθελα τοοοσο πολύ να κανω το όνειρο μου πραγματικότητα. Και ναι!! Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή .#2017 Ο γιος μου πρωτοετής στο Πολυτεχνείο και εγώ στο ΕΑΠ. Ανάμεικτα συναισθήματα. θα τα καταφέρω? Είχα αφήσει τα θρανία για περισσότερα απο 25 χρονιά. Και έρχεται η 1η εργασία. Τα κατάφερα ,δεν εχω ξεχάσει να σκέφτομαι και να γραφω. ...Και έρχεται η 1η αποτυχία #ΔΗΔ 12..Οχι δεν θα τα παρατήσω κ συνεχίζω. Το διάβασμα με κραταει σε εγρήγορση και η αυτοπεποίθηση μου ανεβαίνει. Και είμαι εδώ . Λιγο πριν το τέλος
    Ευγνωμοσύνη για οσα έμαθα! Ευγνωμοσύνη γιατί γνώρισα άτομα από την μια ακρη της Ελλάδας στην άλλη. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σκαλιά της διαδρομής της ζωής μου.
    Το πτυχίο δεν θα μας κανει καλύτερους ανθρώπους .Και χωρίς αυτό θα μπορούσαμε και χωρίς αυτό αξίζουμε και χωρίς αυτό έχουμε κερδίσει .Καλή συνέχεια σε ολους!!<span>[img=https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t60/1/16/1f51d.png&quot; width=&quot;16&quot; height=&quot;16&quot; alt=&quot;1f51d.png]
     
    ΤΣΕΚΟΥΡΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
    Προπτυχιακή Φοιτήτρια  ΔΗΔ -ΕΑΠ
     
  2. Σάββατο, 05 Φεβρουάριος 2022 06:32

    Χαίρομαι πραγματικά Πόπη που μου δίνεις τη δυνατότητα να αναφερθώ και σε μια διαφορετική πτυχή. Είσαι ένα από τα πολλά παραδείγματα της ΔΗΔ! Αυτό της γυναικας-μανουλας-εργαζομενης-φοιτητριας! Όλες εσείς οι πολυσυνθετες γυναίκες μας δείχνετε το δρόμο! Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, αρκεί να υπάρχει πίστη και θέληση. Συγχαρητήρια.